Δύο χωριά με γκρίζα πέτρινα σπίτια, ξερολιθιές και καλντερίμια μοναδικής ομορφιάς. Πάνω από τα χωριά υψώνονται κορυφές εκατοντάδων μέτρων με κάθετες ορθοπλαγιές που διακόπτονται από μικρά φαράγγια. Στη βάση αυτών των κορυφών, που ονομάζονται "πύργοι του Πάπιγκου" υπάρχει δάσος με ποικίλα φυλλοβόλα δένδρα. Ένα μικρό φαράγγι με τρεχούμενο νερό κυλάει ανάμεσα στα δύο χωριά. Ο οικισμός του Μεγάλου Παπίγκου είναι μονοκεντρικός με κέντρο το μεσοχώρι (πλατεία), και γύρω τα σπίτια κατά μαχαλάδες. Οι μαχαλάδες είναι χτισμένοι με ελεύθερο τρόπο γύρω από το κέντρο, με κριτήρια υπαγορευμένα από τη θέα, τον ηλιασμό και την κλίση του εδάφους. Το δίκτυο των πεζοδρόμων αναπτύσσεται ελεύθερα με μεταβαλλόμενο πλάτος δίνοντας ποικιλία στον αισθητικό χαρακτήρα του με τις φυγές προς το φυσικό περίγυρο. Πίσω από τον οικισμό δεσπόζουν επιβλητικά τα βράχια της χαράδρας του Βίκου. Όλα τα καλντερίμια του οικισμού μέσα και έξω από τα όριά του, είναι λιθόστρωτα. Ο οικισμός του Μικρού Πάπιγκου είναι μονοκεντρικός, με κέντρο το μεσοχώρι (πλατεία) με την εκκλησία που βρίσκονται στην μια άκρη, ενώ το χωριό αναπτύχθηκε προς την αντίθετη πλευρά του λόφου. Το δίκτυο των πεζοδρόμων αναπτύσσεται ελεύθερα στην επιφάνεια του οικισμού και δίνει ποικιλία στον αισθητικό χαρακτήρα του με τις φυγές προς το φυσικό περίγυρο. Υπάρχουν διαπλατύνσεις στις συμβολές των δρόμων όπου και συναντούμε "ειδικές" διαμορφώσεις: σκαλοπάτια, ρείθρα, πεζούλια κλπ. Τα καλντερίμια είναι όλα λιθόστρωτα τόσο μέσα, όσο και έξω από τα όρια του οικισμού.

Πρίν το 1950 οι πλαγιές γύρω από τα δύο χωρια εκαλλιεργούντο αλλά σήμερα όλα αυτά τα χωράφια και περιβόλια είναι σχεδόν όλα εγκαταλειμένα. Η γιδοβοσκή που είναι μια πληγή για τη φύση της περιοχης εξακολουθεί να υφίσταται αλλά τείνει να εκλείψει. Το Μεγάλο Πάπιγκο είναι από τους πρώτους συγκροτημένους οικισμούς του Ζαγοριού που αναφέρονται σε χρυσόβουλο του 1352 μ.Χ.. Άκμασε σε πλούτο και ευημερία κατά το 13ο αιώνα, τους πρώτους αιώνες της κατάκτησης και στα τέλη του προηγούμενου αιώνα.

Υπάρχουν αρκετά μονοπάτια από τα οποία το κυριότερο είναι αυτό που ανεβαίνει στο καταφύγιο και στις κορυφές του όρους Τύμφη.

Στην περιοχή παρατηρείται νόμιμο και παράνομο κυνήγι, υπερβολική συλλογή φυτών όπως το τσάι του βουνού και εγκατάλειψη των παραδοσιακών καλλιεργειών.