Η χερσόνησος της Σπιναλόγκας εκτείνεται απέναντι από το τουριστικό θέρετρο της Ελούντας παράλληλα με την ακτή με την οποία συνδέεται με στενό ισθμό στο σημείο που υπήρχε η αρχαία Ολούς . Μία σειρά λόφων καλυμμένων με φρύγανα και μακία κυριαρχούν στο ανάγλυφο. Ανάμεσά τους υπάρχουν μικρές κοιλάδες με υπολείμματα παλαιών χωραφιών που χωρίζονται με ξερολιθιές. Η ακτή είναι βραχώδης και σχηματίζει μικρούς όρμους και ακρωτήρια. Ο κόλπος της Ελούντας είναι αβαθής θαλάσσιος υγρότοπος που αποτελεί βιότοπο για θαλασσοπούλια και υδρόβια πουλιά. Ανατολικά υπάρχει η βραχονησίδα Κολοκυθιά και στα βόρεια το νησί Σπιναλόγκα (Καλιδόνα) με το ενετικό φρούριο που χρησίμευσε για μερικά χρόνια ως λεπροκομείο. Αξιόλογη θέα προς την Ελούντα και την ενδοχώρα.

Πρωτομινωϊκός οικισμός. Νεκροταφείο υστερομινωϊκής εποχής στην είσοδο του ισθμού προς Σπιναλόγκα. Δωρική πόλη (Ολούς, επίνειο του Δρήρου) στον ισθμό , σήμερα βυθισμένη στη θάλασσα, κτισμένη στη θέση υστερομινωϊκού οικισμού. Στην ανατολική ακτή της Σπιναλόγκας, απέναντι από τη βραχονησίδα Κολοκυθιά υπάρχουν ερείπια παλαιοχριστιανικής Βασιλικής. Στο νησί Σπιναλόγκα υπήρχε αρχαίο φρούριο για την προστασία της Ολούντας. Στα ερείπιά του κτίσθηκε Ενετικό φρούριο που διατηρήθηκε σε ενετική κατοχή ως το 1715. Το 1903 το νησί της Σπιναλόγκας έγινε λεπροκομείο που καταργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Βυζαντινή βασιλική με μωσαϊκά. Κατά την Ενετική εποχή οικισμός με το όνομα Lerli. Κατά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο η μεγαλύτερη ναυτική βάση των Γερμανών.

Προς τη δυτική ακτή. Από το Δρήρο στην Ελούντα.

Παρόλο που βρίσκεται κοντά στην τουριστική Ελούντα, η Σπιναλόγκα διατηρεί σε μεγάλο βαθμό το φυσικό χαρακτήρα της και δίνει στον επισκέπτη της την εντύπωση ότι βρίσκεται μακρυά από την πολιτισμό. Βυζαντινή εκκλησία Αγ. Νικολάου του 10ου αιώνα με τοιχογραφίες. Ανεμόμυλοι στο δρόμο προς Φουρνή. Παλαιό ελαιοτριβείο. Εγκαταλειμμένες αλυκές. Αρχαία λατομεία "ακονόπετρας".

Η διάνοιξη δρόμου στην ανατολική παραλία απέναντι από την Ελούντα και το αυθαίρετο εστιατόριο αλλοιώνουν το τοπίο.