Ο κυρίως ορεινός όγκος των Πιερίων, μεταξύ των νομών Πιερίας, Κοζάνης και Ημαθίας στον οποίο περιλαμβάνονται τα εγκαταλειμμένα χωριά: Άνω Μηλιά, Σκοτεινά (Μόρνα), Καταφύγι Κοζάνης, Φτέρη. Εκτεταμένα παραγωγικά δάση οξυάς, δρυοδάση, δάση μαύρης και δασικής πεύκης, καστανιάς, νησίδες ελάτης και μεικτά δάση πλατυφύλλων-κωνοφόρων. Ψευδαλπικά λιβάδια στις κορυφές. Πολλές πηγές και ρέματα με συνεχή ροή. Κύρια δραστηριότητα η δασοπονία. Διατηρητέος οικισμός η Μόρνα που εγκαταλήφθηκε το 1968. Σήμερα ανακατασκευάζονται τα παλιά σπίτια ή κτίζονται νέα σε όλους τους παλαιιούς οικισμούς ως παραθεριστικές κατοικίες. Η Άνω Μηλιά είναι ιστορικός οικισμός που καταστράφηκε πολλές φορές από τους Τούρκους επειδή αποτελούσε την έδρα της κλεφταρματολικής οικογένειας των Λαζαίων από την οποία προέρχεται ο Γιωργάκης Ολύμπιος. Καταστράφηκε και από τους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όλοι οι παλιοί οικισμοί πρέπει να δημιουργήθηκαν στην περιοχή ως καταφύγια κατατρεγμένων στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και εγκαταλήφθηκαν είτε προς το τέλος της είτε κατά τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο. Το Καταφύγι Κοζάνης και η Φτέρη κάηκαν από τους Γερμανούς και εγκαταλήφθηκαν. Η κατασκευή ενός πυκνού δασικού οδικού δικτύου και η αειφορική διαχείριση των δασών άρχισε λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διαδρομές στους δασικούς δρόμους.

Εξαιρετικό τοπίο και οικοσύστημα με δυνατότητες ανάπτυξης οικοτουρισμού και θηραματοπονίας.

Κατασκευάζεται μία σειρά φραγμάτων υδροληψίας και παραγωγής ηλεκτρισμού στη λεκάνη της Μόρνας που θα υποβαθμίσει σημαντικά το νότιο τμήμα της περιοχής στο οποίο ενδημεί η βίδρα.