Μικρή εύφορη αλουβιακή πεδιάδα, καλλιεργημένη με ελιές και αμπέλια, η οποία περιβάλλεται από άδενδρους λόφους και καταλήγει σε μικρό όρμο με αμμώδη παραλία. Στις εκβολές του χειμάρρου που διέρχεται από το "Φαράγγι των Νεκρών", σχηματίζεται μικρός υγρότοπος που περιορίζεται από τις καλλιέργειες, τον παραλιακό δρόμο και τον μικρό οικισμό στην παραλία. Στο βόρειο άκρο της πεδιάδας, ανάμεσα στους δύο λόφους πάνω στους οποίους ήταν κτισμένη η μινωική πόλη, βρίσκεται το ανάκτορο του Ζάκρου. Οι κυριότερες αλλοιώσεις του τοπίου οφείλονται στις παραλιακές ταβέρνες, την ακαλαίσθητη περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου και στην διαπλάτυνση του δρόμου στα νότια υψώματα.

Μεσομινωικό ανάκτορο στη θέση και το σχήμα παλαιότερου πρωτομινωικού ανακτόρου. Ερείπια μεσομινωικού οικισμού στο λόφο προς τα ΝΑ. Το ανάκτορο και ο οικισμός καταστράφηκαν και εγκαταλείφθηκαν στην υστερομινωική περίοδο. Η Ζάκρος ήταν το ανατολικότερο λιμάνι της Κρήτης.

Μέσα από το Φαράγγι των Νεκρών προς Άνω Ζάκρο.