Μεγάλο ορεινό χωριό βλαχόφωνων στο ορεινό συγκρότημα της Βόρειας Πίνδου. Διοικητικό κέντρο και ιστορικός τόπος επί Τουρκοκρατίας. Πατρίδα μεγάλων εθνικών ευεργετών. Γραφικός πυκνοδομημένος οικισμός με λιθόκτιστα σπίτια και στενά δρομάκια πλακοστρωμένα, τουριστικά καταστήματα, βιοτεχνίες ξύλου και ξυλογλυπτικής, ξενοδοχεία. Ευρύχωρη λιθόστρωτη πλατεία με μεγάλα δέντρα, κρήνες και σωστά συντηρημένα δημόσια κτίρια. Στην παλιά εκκλησία της πλατείας υπάρχουν αξιόλογες αγιογραφίες και ξυλόγλυπτο τέμπλο. Ορεινός περίγυρος με ψηλά βουνά, δάση και λιβάδια.

Τα νέα οικοδομικά υλικά και οι νέες τεχνικές της οικοδομικής αλλοίωσαν σημαντικά την εικόνα του οικισμού πλην της πλατείας και των δημοσίων κτιρίων της που συντηρήθηκαν με προσοχή.

Στην πλατεία, στα δρομάκια και τα καταστήματα, στη γύρω ορεινή περιοχή.

Τουριστικό κέντρο της ορεινής περιοχής στον οδικό άξονα Θεσσαλίας-Ηπείρου. Κέντρο εξυπηρέτησης των ορεινών οικισμών της περιοχής (διοικητικό, εμπορικό).