Οικισμός που κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Άποικοι από την Ερέτρια εγκαταστάθηκαν στον προϊστορικό οικισμό τον 8ο π.Χ. αιώνα. Στην περιοχή υπάγονταν το φημισμένο ιερό του ΄Αμμωνα Δία και ένα ιερό του Διονύσου. Έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Καταστράφηκε από τον Φίλιππο το 348 π.Χ. Άκμασε κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο. Τον 14ο αιώνα αναφέρεται σε αγιορείτικα έγγραφα. Καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1821 και ξανακτίζεται μετά το 1827. Είναι το πιο αξιόλογο χωριό της Χαλκιδικής, από αρχιτεκτονική άποψη. Οι σημερινοί τεχνίτες συνεχίζουν την παράδοση στην τεχνική του πορόλιθου που αφθονεί στην περιοχή με πρότυπο του τεχνίτες του περασμένου αιώνα. Ο οικισμός βρίσκεται σε ένα πλάτωμα, κοντά στη θάλασσα, με απεριόριστη θέα στον Τορωναίο κόλπο. Μεταξύ της αμμώδους και τουριστικής παραλίας και του οικισμού βρίσκεται ένας γκρεμός. Στη βάση του υπάρχουν πηγές με σημαντική ροή. Στα ανατολικά όρια του οικισμού στη θέση "Μουδουνού" βρίσκεται αρχαίο λατομείο πορολίθου.

Μετά την καταστροφή από τους Τούρκους ξανακτίσθηκε με την παλιά τεχνική η οποία συνεχίζεται και σήμερα.

Στους δρόμους του οικισμού και στην παραλία.

Η ευρύτερη περιοχή δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Απαιτείται περισσότερη προσοχή στα νέα υλικά οικοδομών και στις νέες τεχνικές.