Ιστορικό βυζαντινό μοναστήρι με τον περιβάλλοντα χώρο. Η περιοχή αποτελεί μέρος του κατώτερου τμήματος κλειστής και επιμήκους μεγάλης κοιλάδος που αρχίζει από την μεταξύ του Μενοικίου όρους και των ορέων της Βροντούς περιοχή και καταλήγει στην πεδιάδα των Σερρών. Απότομες πλαγιές με βραχώδεις εξάρσεις κατά θέσεις, κλειστή κοιλάδα (σχεδόν φαράγγι). Συνεχής ροή στο ρέμα. Μακία βλάστηση υποβαθμισμένη, με φρύγανα, ελαιώνες και συστάδες εντυπωσιακών μεγάλης ηλικίας κυπαρισσιών. Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 1270μ.Χ. από μοναχό του Αγ. Όρους. Αναγνωρίσθηκε και ευνοήθηκε από βυζαντινούς αυτοκράτορες (Ανδρόνικος Α΄, Ανδρόνικος Β΄, Παλαιολόγοι). Υπάγονταν στο Πατριαρχείο (Σταυροπηγιακή μονή). Μετά την οριστική κατάκτηση της περιοχή από τους Τούρκους (1383) διατήρησε προνόμοια και δεν καταστράφηκε. Αντίθετα, επεκτάθηκε και ολοκληρώθηκε επί Τουρκοκρατίας. Εδώ κατέφυγε μετά την Άλωση ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γενάδιος Σχολάριος (1457) όπου έζησε επί 50 χρόνια και έγραφε πολλά φιλοσοφικά και θεολογικά συγγράμματα που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη των Παρισσίων. Οι κτιριακές του εγκαταστάσεις διατηρήθηκαν σε σχετικά καλή κατάσταση, με πλήθος αξιόλογων τοιχογραφιών μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε λεηλατήθηκε από τους Βουλγάρους (1913, 1916). Αφαιρέθηκαν πλούσια κειμήλια και πλήθος χειρογράφων κωδίκων από την πλούσια βιβλιιοθήκη του. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή αποστερήθηκε των οικονομικών του πόρων με την απαλλοτρίωση μεγάλων κτημάτων του για την αποκατάσταση των προσφύγων. Λεηλατήθηκε και πάλι από Βουλγάρους και Γερμανούς το 1941 και σχεδόν διαλύθηκε. Πρόσφατα (1986) εγκαταστάθηκε γυναικεία μοναστική κοινότητα από τη Μονή της Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς Βόλου και με τη βοήθεια της Μονής Φιλοθέου (Αγ. Όρους) συντηρείται και ξαναζωντανεύει. Συνδέεται με την ιστορία των Σερρών και τους εθνικούς αγώνες. Σήμερα σώζονται θαυμάσια μεσαιωνικά κτίσματα, τοιχογραφίες ξυλόγλυπτα, καλλιτεχνικά αρχιτεκτονήματα. Στην περιοχή που οριοθετείται περιλαμβάνονται και τα ερείπια του χωριού Λάκκος, που καταστράφηκε από τους Γερμανούς, με μία αξιόλογη ερειπωμένη εκκλησία με τοιχογραφίες. Οι πλαγιές της κοιλάδας καλύπτονται από δάση με δρύες, οξιές, έλατα και μαυρόπευκα. Στην κοίτη φυτρώνουν πλατάνια και κλήθρα.

Ο περιβάλλον χώρος υποβαθμίσθηκε τις τελευταίες 10ετίες από έντονη βοσκή.

Προς τα ερείπια του Λάκου. Προς το Χιονοχώρι.

Συστάδες αιωνόβιων κυπαρισσιών.

Δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι κίνδυνοι. Αναμένεται βελτίωση μετά την επαναλειτουργία της Μονής.