Η αρχαία πόλη του Δρήρου ήταν κτισμένη στο διάσελο μεταξύ δύο υψωμάτων, στο βορειότερο από τα οποία βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγ. Αντωνίου της ενετικής περιόδου κτισμένο με υλικά από τον ναό του Δελφινίου Απόλλωνος, του 7ου π.χ. αιώνα. Από το ύψωμα του Αγ. Αντωνίου πανοραμική θέα: Προς Δ. ο κάμπος και ο ελαιώνας της Νεαπόλεως, προς Α. εκτείνεται ένα λοφώδες τοπίο που καταλήγει στον κόλπο του Μιραμπέλου πρόποδες, προς Β. βρίσκεται μικρή πόλγη με αμπέλια. Η πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο από μονοπάτι που διασχίζει το δρυοδάσος. Αν εξαιρέσει κανείς τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που δεν υπήρχε λόγος να ανοιχθεί ως το σημείο που σήμερα φθάνει, ο Δρήρος είναι ένας από τους λίγους αρχαιολογικούς χώρους που διατηρούν την κλασική αισθητική των ελεύθερων αρχαιολογικών χώρων.

Ο Δρήρος κατοικήθηκε από την Υστερομινωική εποχή ως το 220 π.Χ. οπότε καταστράφηκε. Ναός Δελφινίου Απόλλωνος. Ευρήματα υστερογεωμετρικής περιόδου. Επιγραφή με όρκο εφήβων 3ου αιώνα π.Χ.

Από τον Δρήρο προς Ελούντα.

Το ανθρωπογενές τοπίο (ελαιώνας, αμπέλια) σε πολύ καλή κατάσταση από αισθητική άποψη. Αρνητικά στοιχεία: ύπαρξη ακαλαίσθητων μαντρών και σκουπιδότοπου σε χαράδρα ΒΔ του Δρήρου (συχνές πυρκαγιές από αυτανάφλεξη).

Ο αρχαιολογικός χώρος είναι αφύλακτος, με μαντρί εντός του, το οποίο πρόκειται να εκδιωχθεί. Υπάρχουν φόβοι ότι η περίφραξη και η φύλαξη του αρχ. χώρου όπως συνήθως γίνεται θα αλλοιώσει το τοπιό. Φόβοι επέκτ. δρόμου και δημ/γίας παρκινγκ.