Το ιστορικό αυτό νησί βρίσκεται σε απόσταση 1,5 μιλίου από την ακτή της Ερμιονίδος. Στο ήρεμο τοπίο του οι καταπράσινοι πευκόφυτοι λόφοι εναλλάσσονται με καλλιεργούμενες εκτάσειες (Πιτυούσα ονομαζόταν το νησί στην αρχαιότητα λόγω της πληθώρας των πεύκων του (Πιτείς ή Πιτύες). Ο μοναδικός οικισμός του νησιού βρίσκεται στη Β.Α. πλευρά του νησιού, σε κεκλιμένο έδαφος και κατά μήκος της παραλίας. Το οικιστικό σύνολο και τα μέρη του παρουσιάζουν σαφήνεια και ιδιαιτερότητα που δεν οφείλεται σε αυστηρή πολεοδομική οργάνωση, αλλά κυρίως στις σχέσεις μεγέθους και ποιότητας μεταξύ των στοιχείων που το συνθέτουν. Υπάρχουν πολλά νεοκλασικά αρχοντικά και ιστορικά μνημεία.

Επί Τουρκοκρατίας οι Σπέτεσες αναδείχτηκαν σε μία από τις κυριότερες ελληνικές ναυτικές δυνάμεις. Η εμπορική και ναυτική δραστηριότητα είχε κατακόρυφη πτώση μετά το 1860, οπότε το νησί έπεσε σε παρακμή. Σήμερα ευημερεί σαν σημαντικό τουριστικό κέντρο.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπατος στον εσωτερικό δρόμο που αρχίζει από την Ντάπια και καταλήγει στο παλαιό λιμάνι.

Έχουμε παραδοσιακά ναυπηγεία αλιευτικών καραβιών και ναυτικά συνεργεία. Είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά κέντρα του Αργοσαρωνικού.

Παλαιότερα το νησί είχε αυτάρκεια σε νερό. Σήμερα η ύδρευση γίνεται κυρίως με υδροφόρα και από τις παλιές στέρνες των σπιτιών (βρόχινα νερά).