Πρόκειται για το κατώτερο τμήμα της λεκάνης του "Σκουλιαρίτικου λάκκου" στη δυτική πλευρά των Πιερίων. Η περιοχή διασχίζεται από το κεντρικό ρέμα μιας μεγάλης λεκάνης απορροής, το ανατολικό όριο της οποίας βρίσκεται στην ψηλότερη κορυφογραμμή των Πιερίων. Το ρέμα έχει συνεχή ροή και εκβάλει στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου του Αλιάκμονα. Στο κατώτερο τμήμα της περιοχή που οριοθετείται σχηματίζεται ένας σημαντικός καταρράκτης, ύψους 40 μέτρων περίπου με δύο ενδιάμεσες βαθμίδες. Η θέση του καταρράκτη απέχει από την κωμόπολη του Βελβενδού περί τα 4 χλμ. και η προσπέλαση είναι σχετικά εύκολη. Λίγο ψηλότερα από τον καταρράκτη γίνεται υδροληψία για άρδευση με πολύ μικρό φράγμα και ένα μικρό λιθεπένδυτο κανάλι οδηγεί το νερό έξω από το φαράγγι στην αγροτική περιοχή του Βελβενδού. Τα έργα υδροληψίας είναι μικρά, διακριτικά και αρκετά παλιά. Έγιναν χωρίς σκαπτικά μηχανήματα και χρήση τσιμέντου. (Λιθόθμητοι τείχοι, αντιστήριξης, μικρή σήραγγα και λιθεπένδυτο κανάλι). Η προσέγγιση του καταρράκτη από την εκκλησία της Αγ. Τριάδας γίνεται από το μονοπάτι που ακολουθεί το κανάλι διαμέσου πυκνής θαμνώδους βλαστήσεως και είναι μία πολύ γραφική διαδρομή. Οι κλίσεις του εδάφους είναι πολύ ισχυρές. Η βλάστηση γενικά θαμνώδης και ασυνεχής. Κατά μήκος του ρέματος κυριαρχούν τα πλατάνια. Στις εκατέρωθεν πλαγιές θαμνώνες από φυλλοβόλους θάμνους Οστριάς, γαύρου, φράξου, κοκορεβιθιάς, χρυσόξυλου, κράτεγου, κουτσουπιάς, χνοώδους δρυός μαζί με αείφυλλους θάμνους πρίνου, οξύκεδρου, φιλλικιού (ζώνη sabljiak). Η συνέχεια των θαμνώνων διακόπτεται από μικρές βραχώδεις εξάρσεις ή από διαβρωμένες επιφάνειες ισχυρών κλίσεων στα ψηλότερα σημεία της περιοχής. Ο καταρράκτης είναι το εντυπωσιακότερο στοιχείο αν και είναι κατάλληλα ορατός από τα υπάρχοντα μονοπάτια.

Αμετάβλητη κατάσταση για πολλά χρόνια με εξαίρεση τα έργα υδροληψίας, γύρω στο 1960, τα οποία δεν διατάραξαν την περιοχή παρά ελάχιστα.

Ένα καλό μονοπάτι παράλληλα με το κανάλι υδροληψίας.

Ο Δήμος Βελβενδού εκδήλωσε ενδιαφέρον για την αξιοποίηση της περιοχής. Τοποθέτησε πινακίδες που κατευθύνουν εύκολα τον επισκέπτη στο χώρο του καταρράκτη.

Η βοσκή μπορεί να εντείνει τα φαινόμενα διάβρωσης του εδάφους που υπάρχουν ανάντι και κατάντι του καταρράκτη. Η ρύπανση του χώρου είναι πιθανή αν δεν οργανωθεί ο χώρος.