Περιγραφή Τόπου |
Πρόκειται κυρίως για τη βόρεια πλευρά του όρους Όχη που περιλαμβάνει: ολόκληρη τη λεκάνη του ρέματος Δημοσάρι ή Δρυμοσάρι της Κοινότητας Καλλιανού που αρχίζει από τις ψηλότερες κορυφές της Όχης και φτάνει στη θάλασσα, το κατώτερο τμήμα της λεκάνης του ρέματος Πορφύρα με τον οικισμό του Αγ. Δημητρίου, και τον Καστανόλογγο στη νότια πλευρά της κορυφής της Όχης. Ορεινού χαρακτήρα περιοχή με πολύ απότομες κλίσεις βαθειά ρέματα, απόκρημνες βραχώδεις πλαγιές και ανοικτά φαράγγια. Λόγω της φύσης των πετρωμάτων υπάρχουν πάρα πολλές πηγές. Τα δύο κεντρικά ρέματα έχουν συνεχή ροή με αρκετό νερό και κατά τη θερινή περίοδο. Στις εκβολές τους σχηματίζουν μικρές γραφικές αμμώδεις παραλίες χωρίς καμία δόμηση μέχρι σήμερα. Οι υπόλοιπες ακτές είναι βραχώδεις και απόκρημνες. Ο βόρειος προσανατολισμός των λεκανών προς την ανοιχτή θάλασσα του κεντρικού Αιγαίου που δέχεται σχετικά υγρούς και ψυχρούς θαλάσσιους ανέμους κατά τη θερινή περίοδο, διαμορφώνει ένα τοπικό μικροκλίμα με δροσερό καλοκαίρι που τείνει προς τα χαρακτηριστικά του ευκράτου (με ορογραφικές βροχές ακόμα και κατά τη θερινή περίοδο). Έτσι ερμηνεύεται η παρουσία φυλλοβόλων πλατυφύλλων στοιχείων στη βλάστηση της περιοχής. Η μακία βλάστηση που εμφανίζεται στη χαμηλή παραλιακή ζώνη εμπλουτίζεται με υγρόφιλα στοιχεία (οστριά, φράξος, ευγενής δάφνη). Λίγο ψηλότερα σχεδόν κυριαρχεί η χνοώδης δρυς την οποία οι κάτοικοι διατηρούν, σε μεμονωμένα άτομα μεγάλης ηλικίας, μέσα και γύρω στους οικισμούς, για να χρησιμοποιούν ως ζωοτροφή τα βελανίδια της κατά την φθινοπωρινή περίοδο. Είναι το δένδρο που χαρακτηρίζει το τοπίο της περιοχής μαζί με τα πλατάνια κατά μήκος των ρεμάτων. Στα ψηλότερα σημεία εμφανίζεται σποραδικά και η καστανιά που υποφέρει από την πίεση της βοσκής. Ο Καστανόλογγος στη νότια πλευρά των ψηλότερων κορυφών είναι μία συστάδα 500 περίπου στρεμμάτων με αιωνόβιες καστανιές (αληθινή έκπληξη για μία τόσο νότια περιοχή της ανατολικής Ελλάδας) που περιβάλλεται από φρυγανότοπους γκενίστας και φθίνει υπό την πίεση χιλιάδων αιγοπροβάτων που συγκεντρώνονται στη σκιά της το καλοκαίρι. Η χαλέπιος πεύκη που χαρακτηρίζει τη βόρεια Εύβοια απουσιάζει παντελώς. Στη βόρεια ακτή συνυπάρχει η φτέρη με τις αφάνες (sarcopoterium spinosum). Οι ελαιώνες και οι βαθμιδωμένες καλλιέργειες της χαμηλής παραλιακής ζώνης που θυμίζουν το νησιωτικό τοπίο υποχωρούν καθώς ανεβαίνουμε και δίνουν τη θέση στους πλατανεώνες, τη δρυ και την καστανιά που θυμίζουν το Πήλιο. Διάφοροι μικροοικισμοί με πολύ αραιά δόμηση συγκροτούν την κοινότητα του Καλλιανού (Αγαθό, Γρίφσηδες, Στέφηδες, Μαστρογιανναίοι, Λενοσαίοι) ενώ πιο συγκροτημένος είναι ο οικισμός του Αγ. Δημητρίου. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυριώς με την νομαδική κτηνοτροφία και πολύ λιγότερο με τη γεωργία. Εκτρέφουν μία τοπική φυλή γιδιών με όρθια στριφτά κέρατα που δεν έχει μελετηθεί ακόμα. Στην περιοχή εμφανίζεται μεγάλος αριθμός τύπων οικοτόπων με σπάνια και ενδημικά είδη που καταγράφηκαν στα προγράμματα CORINE και NATURA. Η ανώτερη λεκάνη Δημοσάρι προτάθηκε να κηρυχθεί ως αισθητικό δάσος και ο Καστανάλογγος ως διατηρητέο μνημείο της φύσεως αλλά δεν εκδόθηκαν τα σχετικά διατάγματα. Για το σκοπό αυτό κατασκευάσθηκε ένας δασικός δρόμος από τη νότια πλευρά της Όχης που φτάνει μέχρι τη θέση Μαυραντώνη στις ψηλότερες κορυφές, ενώ είναι ακόμα προβληματική η προσπέλαση προς τους οικισμούς του Καλλιανού με κακής βατότητας χωματόδρομους μετά την περιοχή του Αγ. Δημητρίου. Ένας πολύ κακής βατότητας δασικός δρόμος συνδέει τον Καλλιανό με το χωριό Κόμιτο στην ανατολική πλευρά της Όχης. Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ένα λιθόστρωτο μονοπάτι που αρχίζει από τους Λενοσαίους και ανεβαίνει παράλληλα με την κοίτη του ρέματος στις κορυφές της Όχης. Ήταν η παλιά σύνδεση της περιοχής με την Κάρυστο. Στις διασταυρώσεις με το ρέμα διατηρούνται ακόμα πέτρινα γεφύρια. |